Laatste bestraling zit erop voor Kaj
Afgelopen week kreeg ik een telefoontje van de pruikenman, mijn pruik was af en kon opgehaald worden. Doordat ik er als een berg tegenop zag verzon ik ter plaatse een smoes dat het deze week niet meer zou gaan lukken. Sinds een paar dagen steken er minuscule kleine sprietjes haar op uit Kaj zijn bolletje. Kaj was na de hoge dosis chemo nog niet eerder zo ongelooflijk kaal geweest. Werkelijk niet één dons haartje had die atoombom aan chemo overleeft. Toen ik te horen kreeg dat ik ook kaal zal worden van de chemo die ik toegediend zal krijgen, inclusief mijn wimpers en wenkbrauwen, heb ik me sindsdien regelmatig geprobeerd een voorstelling hiervan te maken. Wat amper lukt, zelfs niet met nat haar onder de douche met strak naar achteren gekamde haren. Ik heb in mijn hele jonge jeugd kort haar gehad, maar zeker vanaf mijn tiener jaren en gehele volwassen leven al lang haar. Lang blond haar, met slag tot ongeveer borsthoogte.
Het moest er toch een keer van komen en ik heb die dooie marmot dan ook vandaag opgehaald bij de pruikenman. Ontzettend vriendelijke en professionele mensen overigens, niets op aan te merken. De pruik zelf ziet er ook mooi uit, komt dichtbij mijn eigen haarkleur en valling. Maar jeetje wat onwerkelijk allemaal. Bij de kassa stond de dame die mij hielp uitgebreid uit te leggen hoe ik de pruik op zijn mooist kan houden qua verzorging. Ik kon de woorden amper in mijn opnemen, en mijn gedachte en ogen dwaalden telkens af naar die dooie marmot die op de toonbank lag. Ik heb van mijn lievelingstante zachte tricot tunnel sjaaltjes gekregen, die ik op allerlei verschillende manieren op mijn hoofd kan dragen. De zomers zijn erg warm in Philadelphia, en kan me inbeelden dat zo´n pruik erg warm kan zijn. Tevens zijn de winters zeer koud, en een kaal bolletje is erg fris. Desondanks is het fijn idee, dat als ik een keer op straat in de menigte wil opgaan zonder al teveel priemende ogen, dat zo´n pruik uitkomst kan bieden.
Het wondvocht onder mijn arm begint goddank in omvang, weliswaar zeer langzaam, af te nemen. Ik ben nu net over de helft van het aantal bestralingen heen, en mij huid voelt erg stram, jeukerig, vurig en branderig aan. Het ziet ernaar uit alsof ik met maar één borst een te zonnige vakantie heb gevierd op een veel te heet strand. Ik heb de pech dat ik een zeer blanke huid heb. Ik heb uitgelegd gekregen dat hoe blanker je bent helaas des te meer kans op huid irritaties en problemen door de bestralingen. Doordat de radio therapeute mijn organen zoals longen en hart zoveel mogelijk wil besparen, is er voor gekozen om uitermate schuin te bestralen. Hierdoor wordt helaas wel weer een ontiegelijk groot gedeelte van mijn huid oppervlakte belast. In het bijzonder de onderste helft van mijn borst en aan de zijkant van mijn lijf richting rug is het gevoeligst. Ik houd voor ogen dat het van tijdelijke aard is, en dat zodra de bestralingen voorbij zijn mijn huid uiteindelijk zichzelf wel zal herstellen. Ik hoop alleen wel dat mijn huid het zal houden tot het einde van de rit, en ik niet met een al kapotte huid het vliegtuig in moet.
Zoals gezegd Kaj zijn haartjes beginnen weer te groeien, heerlijk! Ook op zijn oogleden zit een rij met hele korte kersverse nieuwe wimper haartjes. Afgelopen maandag was Kaj zijn allerlaatste bestraling. Kaj heeft zo te zien gelukkig geen korte termijn complicaties van de bestralingen, zijn huid ziet er prachtig gezond uit. Geen rood vlekje te bekennen, daar zijn we zo blij om. De vlag kan uit, voorlopig geen ziekenhuis bezoeken meer voor onze kleine man totdat we in Amerika zijn. Bijkomen en genieten dus. Spelen, kinderboerderij en alle gewone dingen die een dreumes van 1,5 jaar oud hoort te doen. Kaj heeft afgelopen weekend zijn eerste EK wedstrijd mee gekeken, compleet in oranje stemming. Dat Nederland heeft verloren mocht de pret niet drukken. Kaj vondt het prachtig om luidkeels mee te mogen juichen en klappen met het ´Hup Holland Hup´
Onze tickets zijn geboekt, en we zullen dinsdag 3 juli beginnen aan onze reis naar het Beloofde Land aan de andere kant van de grote oceaan! Nog een kleine drie weekjes om de laatste zaken op orde te stellen en afscheid te nemen van onze dierbaren.