Kaj bijna op de helft van zijn bestralingen

Kaj en ik waren het gehele Pinker weekend vrijgesteld van bestralings verplichtingen, zo fijn! Afgelopen Pinster weekend was zalig, het weer was fantastisch en we hebben vrij onverwachts met een aantal van onze lieve vrienden zaterdag gebarbecued in het Kralingse bos. Weliswaar onder de schaduw van een grote boom, aangezien Kaj en ik voorzichtig moeten zijn met de zon door de bestralingen. De delen die niet bestraald worden hebben we goed ingesmeerd met factor 50. De bestraalde delen mogen namelijk tijdens de bestralingsperiode niet in contact komen met crèmes, douchgels, deo etc. Ik denk zodat je natuurlijke huidvetten zoveel mogelijk in tact blijven ter bescherming van de bestraling, maar dat weet ik niet zeker, dat heb ik eigenlijk zelf bedacht. Zou ik nog eens na moeten vragen.
Oma doet vrijwilligers werk op de kantine van de kinderboerderij, en het was schaap scheerdag eerste pinksterdag. Kaj vondt het reuze interessant! Heerlijk om zo onbekommerd gewone dingen te mogen doen tezamen met onze dierbare, we hebben genoten.

Vlak na mijn tweede operatie kreeg ik vrij snel last van wat wondvocht wat zich ophoopte onder de snijwond bij mijn oksel. Op advies van de mamacareverpleegkundige ben ik een strak corrigerend hemdje gaan dragen. Hierdoor duw je als het ware het vocht strak tegen je lichaam aan, het zit ten eerste een stuk comfortabeler, en ten tweede help je je lichaam om dat extra vocht op te nemen. Het duurde een tijd, maar uiteindelijk ging het vocht wat afnemen. Totdat de bestralingen begonnen! Na de allereerste bestraling, voelde ik ´s avonds allerlei vreemde steken in mijn borst, mijn huid voelde stram en zag lichtelijk rood, en de vocht ophoping onder de snijwond bij mijn oksel was helaas weer iets toegenomen. Bij het ontwaken op tweede pinksterdag was de bult inmiddels dusdanig toegenomen, dat het behoorlijk oncomfortabel aanvoelt. Dinsdag ochtend vroeg stond weer een bestraling op het schema gepland in de Daniël. Ik was er niet gerust op en heb de mamacareverpleegkundige gebeld, met de vraag of iemand er naar kon kijken. Ik mocht gelukkig meteen komen. De bestralingen hebben dit extra wondvocht veroorzaakt. De arts wil er voorlopig liever niets aan doen, het kan in principe geen kwaad, het is alleen lastig voor mij, het voelt erg vervelend aan. Ik kan niet eens meer mijn arm normaal langs de zijkant van mijn lijf krijgen. De bult leeg trekken zoals de arts vertelt, met een naald neem ik aan, brengt onnodig risico´s met zich mee. Er wordt dan weer een wond gecreëerd, met infectie gevaar als gevolg. Daarnaast is de kans dat het wondvocht zich in rap tempo weer opvult erg groot. Kortom, ik moet het er maar zo voorlopig mee doen, en hopen dat het spoedig af zal nemen!

Kaj echter heeft gelukkig tot dusver zo lijkt geen bijwerkingen van de bestralingen, en doet het verder hartstikke goed, waar we zeer blij om zijn. We zijn verheugd dat Kaj morgen alweer op de helft zit van zijn bestralingen! We dachten dat alleen het laatste staartje van Kaj zijn primaire tumor bestraald hoefde te worden, maar dat hebben we jammer genoeg verkeerd begrepen. De volledige plaats waar de primaire tumoren hebben gezeten moeten bestraald worden, dus ook zijn linkerhals. Op korte termijn zou zijn hals een struikelpunt kunnen vormen, daar het bestralingsgebied vlak naast zijn slokdarm zit. En het slikken zou kunnen bemoeilijken omdat het pijnlijk kan gaan aanvoelen, maar we hebben allebei niet het gevoel dat iets dergelijks aan de orde zou kunnen zijn momenteel. So far, so good!

Afgelopen 29 mei is onze kleine man 1,5 jaar oud geworden. Wat een vreemde periode zijn we ingegaan sinds we te horen hebben gekregen dat Kaj ziek is, zo vlak voor zijn eerste verjaardag. Door de zware behandelingen heeft hij achterstand opgelopen in zijn ontwikkeling, wat vooral de laatste tijd pijnlijk duidelijk is geworden. Voornamelijk fysiek kan hij in vergelijking met leeftijdsgenootjes een stuk minder. Desondanks zien we dat Kaj nu hij zich beter begint te voelen weer spoedig de draad oppakt, en meer en meer dingen weer uitprobeert. We merken aan de woordjes dat zijn taal beter ontwikkeld is dan zijn fysiek, wat waarschijnlijk ook logisch is. Als je je belabberd voelt, dan blijft er maar weinig over om te doen, dan of bij mama of papa op schoot boekjes lezen. Ik vind het grappig om te merken dat hij zoveel meer begrijpt dan kan zeggen. Gisteren zag ik vanuit mijn ooghoek dat hij een pluisje van de grond in zijn mond stopte. Ik vroeg: ´Wat heb jij in je mondje?´ Waarop Kaj een paar vingers in zijn mond stak, en ´Nee, nee´ erbij zegt. Haha, heerlijk!