Home sweet home!

Na een zeer lange en vermoeiende reis, waar we van deur tot deur zo´n 18 uur over gedaan hebben, zijn we hartverwarmend op Schiphol ontvangen door onze naaste familie afgelopen zaterdag. Mede door sneeuwval hadden we een fikse vertraging opgelopen met de vliegreis. Kaj wilde tijdens de reis zo goed als alleen maar bij papa of mama op schoot zitten, waardoor Marc en ik helemaal niets hebben kunnen slapen. Kaj had bij elkaar een krappe 5 uur geslapen in die 18 uur durende reis, en was dan ook total loss bij thuiskomst. Bij een laatste energie stoot heeft hij nog even gespeeld met zijn nichtje Tugba, waarna het licht uiteindelijk uitging. We hadden Kaj rond 16:00 in bed gelegd, in de hoop dat hij zou doorslapen tot de volgende ochtend. Rond 22:30 was hij echter klaarwakker met trek en dorst. Met als gevolg dat we om 23:00 in het grote bed met zijn drietjes zaten te snacken.

Het is grandioos om weer thuis te zijn. Heerlijk om weer Nederlands bruin brood, kaas, kroketten en drop te kunnen eten. Nergens slaapt het ook fijner dan in je eigen bed. We zijn een paar dagen thuis nu, en nog steeds allemaal van slag mede door het tijdsverschil en de jetlag. Ik heb veel moeite met in slaap komen, en word helaas ook regelmatig wakker ´s nachts. Elke dag hebben we tot nog toe bagage uitgepakt, wassen gedraaid, en opgeruimd. Met tussendoor aanloop van vrienden en familie die we zó ontiegelijk gemist hebben.

Tijdens onze afwezigheid is de straat waar wij in wonen opnieuw bestraat, en is op ons verzoek ons overwoekerde voortuintje dicht bestraat. Tot onze grote verrassing stond er bij thuiskomst een prachtig houten bankje op de plaats waar het voortuintje stond. Een welkomst cadeau van onze lieve buren. Tevens hadden we van buren een verukkelijke zelfgebakken chocolademoussetaart gekregen, en van kindjes uit de straat prachtige zelfgemaakte tekeningen. Dank jullie wel allemaal!

Ik mag helaas nog niet langs bij mijn eigen arts of therapeut in het St. Franciscus ziekenhuis omdat ik eerst getest moet worden op MRSA of MRSE. Ik weet niet meer precies hoe het heet. Het is in ieder geval een bacterie die vaak in ziekenhuizen voorkomen , heb ik begrepen. Bacteriën die meerdere antibiotica weerstaan. Ze zijn veel voorkomende verwekkers van ziekenhuisinfecties, omdat ze in de ziekenhuisomgeving, met veel antibiotica en zwakke patiënten goed gedijen. Omdat ik in een buitenlands ziekenhuis ben behandeld moet ik hierop getest worden. Er worden vier kweekstokjes opgestuurd naar ons huis, die zal ik vervolgens langs mijn keel en neusholte, mijn oor en anus moet strijken, en terug moet sturen. Als alles oké is, en ik geen bacterie heb mag ik pas komen. Ik hoop dat het allemaal een beetje vlot zal verlopen, en ik niets heb opgelopen. Ik wil namelijk vooral erg graag verder werken aan mijn herstel.

Komende woensdag worden we met Kaj in het kinderziekenhuis Sophia verwacht bij onze eigen kinderoncoloog dr. Redingius. Vanwege hetzelfde bacterieverhaal waar ik zelf ook mee te maken heb, zal Kaj daar in isolatie ontvangen worden. We zullen met onze arts de behandeling die Kaj in Amerika heeft gehad bespreken, en afspraken maken voor de toekomst over de drie maandelijkse controles die plaats moeten vinden. Er zijn nog tal van andere zaken die besproken moeten worden. Zo is Kaj bijvoorbeeld als baby al ziek geworden. In een periode waarin we regelmatig met hem bij het consultatie bureau langs moesten, voor inentingen tegen allerlei ziektes zoals bijv. DKTP. Wat een vaccin tegen Difterie, Kinkhoest, Tetanus en Poliomyelitis is. Die vaccinaties mocht Kaj niet meer krijgen op het moment dat bekend was dat hij kanker had, en een ernstig verminderde weerstand kreeg door de chemokuren. We zullen o.a. ook met de arts bespreken wanneer we het vaccinatieprogramma weer mogen herstarten.

Voor nu zijn we vooral heel, héél erg blij dat we eindelijk weer thuis zijn na al die maanden te zijn weggeweest van huis en haard. We hopen dat we spoedig weer op mogen gaan in de massa en de ´oh zo fijne´ normale dagelijkse beslommeringen.